Kończy się rok szkolny, a Percy'ego nie nękały żadne potwory. Uczęszcza on do szkoły podstawowej Meriwether. Jest to jedna z "postępowych" szkół w centrum Manhattanu. Spotkał on tam nowego przyjaciela – Tysona. Jest on wysokim, lekko opóźnionym chłopcem, który mieszka w pudełku po lodówce.

Życie Percy'ego płynie spokojnie, bez większych kłopotów. Nie bił się ani razu, nie wpakował w większe kłopoty. Aż do czasu...




Po grze w zbijaka z Lajstrygonami, Percy'ego znajdujeAnnabeth i wraz z Tysonem uciekają do Obozu Herosów. Jednak, gdy przybywają na miejsce Obóz jest w opłakanym stanie. Sosna obumiera przez truciznę, cały las pogrąża się w ciemności. Chejron zostaje zwolniony, a na jego miejsce zatrudniono Tantala – bladego, strasznie chudego mężczyznę, który nie może niczego zjeść ani wypić. Jest on z góry źle nastawiony do Percy'ego i już na początku ich znajomości radzi Percy'emu, aby nie wpakował się w żadne kłopoty (oczywiście zakładając z góry, że jest to niemożliwe).
Młodemu herosowi co noc śni się jego przyjaciel – Grover. Wyjechał on na misję w poszukiwaniu Pana – boskiego satyra, czczonego i poszukiwanego przez wieki, przez satyrów. Jeszcze żaden podróżnik nie wrócił z tej wyprawy żywy, dlatego przyjaciele bardzo martwią się o Grovera. Dodatkowo sny obrazujące niewolę młodego satyra zwiększają ich niepokój.
Syn Posejdona postanawia wyruszyć wraz z Annabeth i Tysonem na poszukiwanie Złotego Runa – jedynej rzeczy, która jest w stanie uratować Obóz. Jednak Tantal postanawia powierzyć tę misję komuś innemu, a mianowicie Clarisse – największemu wrogowi Percy'ego. Młody heros wymyka się jednak z przyjaciółmi na tajną misję, lecz w czasie podróży spotyka go wiele przygód nie zawsze wesołych.
Czy uda mu się znaleźć Złote Runo? I czy zdąży na czas?



Dodatkowo na jaw zaczyna wychodzić przepowiednia dotycząca Percy'ego. Nie jest ona pozytywna dla młodego herosa. Dowiadujemy się również, że Kronos postanawia powrócić i ma plany dotyczące naszego bohatera.


„Nie wolno przekreślać nikogo z rodziny, niezależnie od tego, jak ten ktoś się o to stara. Nie ważne, jak bardzo cię nienawidzą, jak cię zawstydzają albo po prostu nie doceniają twojego geniuszu, mimo że wynalazłeś internet...”


"Percy Jackson i Morze Potworów" to już druga powieść Ricka Riordana. Przepełniona mitologią, starożytnymi zwierzętami, przepowiedniami. Tym razem poruszamy się raczej po terytorium Posejdona, w poszukiwaniu tajemniczego Morza Potworów. Akcja toczy się na statkach, wyspach, a nawet w podwodnym świecie. Raczej nie spotykamy się z nazbyt szczegółowymi opisami przyrody, ani zwierząt – działa tu przede wszystkim nasza wyobraźnia. Piękne zwierzęta, potwory to w większości kreowane przez nas postacie. To właśnie wpływa na oryginalność tej powieści. Dla każdego świat ten wygląda zgoła inaczej.


"Prawdziwy świat jest tam gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się ile jesteś wart."


Książka jest napisana prostym, swobodnym i łatwym do zrozumienia językiem. Jest to przede wszystkim powieść dla młodszych czytelników, ale fabuła sama w sobie jest powalająca i jakże realistyczna. Jest to jednak realizm nie dostępny dla wszystkich dorosłych, lecz bardziej dla dzieci, które potrafią marzyć, a ich wyobraźnia nie zna granic.



Jak na razie książki z tej serii są wysoko w moim księgozbiorze. Dawno nie czytałam powieści o tak porywającej fabule. Liczę na to, że kolejne części mnie nie rozczarują. Ten pełen magii świat jest urzekający, pełen humoru, lecz zawierający przejmujące, pełne napięcia momenty. Nie zabraknie smutku, chwili wzruszeń.

Serdecznie zapraszam do sięgnięcia po tą lekturę wszystkich, którzy nadal mają czas, by marzyć. Pozwólcie sobie na chwilę odprężenia i przenieście się w wspaniały świat herosów, bogów i innych mitologicznych stworzeń.